Recent lijkt het tij echter te keren…
Er wordt naar ons geluisterd!
O.a. de Amerikaanse auteur (en hevig voorstander van burgerjournalistieke projecten) Dan Gillmor gebruikt vaak de boutade “My readers know more than I do”. Tot voor kort werd dit argument grotendeels genegeerd door de grote nieuwssites in Vlaanderen maar met het steeds toenemende gebruik van weblogs als extra troef naast hun traditionele nieuwsverslaggeving begint hierin verandering te komen. Als voorbeeld gebruik ik hier de TV-blog van De Standaard Online. Op alle blogs van De Standaard worden reacties van gebruikers toegestaan. Dat op zich is al één ding, dat deze reacties dan nog eens worden gelezen door de auteur of een redacteur is nog veel belangrijker. Niet alleen om een dergelijk systeem te laten draaien (zonder controle zou dit vrij snel kunnen ontaarden in een vrije tribune voor allerlei ongepaste reacties) maar vooral voor het rekening houden mét deze reacties: er wordt naar ons geluisterd!
Wat meteen opvalt als je de TV-blog van De Standaard leest is het doorstrepen van bepaalde woorden. Wie beter kijkt ziet dat het correcties zijn van (!) fouten in het gepubliceerde artikel. Zo ook bij de post over het programma The tropic of Capricorn: de auteur Kristof Hoefkens (redacteur cultuur & media) vertaalde verkeerdelijk capricorn als kreeftskeerkring. Een oplettende lezer wees hem in de comments op deze fout en vrij snel werd de fout rechtgezet maar liet Hoefkens de foutieve term doorstreept achter. Dat laatste kan gezien worden als een errata van een blogpost en is in mijn ogen een zeer goede journalistieke houding.
Big news!?
Om af te sluiten zou ik graag nog de context en impact schetsen. Eerst en vooral is en blijft de TV-blog een blog! Dit wil zeggen dat De Standaard hier nog steeds een duidelijk onderscheid maakt met de gewone artikels die ook in de gedrukte versie verschijnen (daar blijft het nog steeds niet toegestaan om een commentaar te plaatsen). Daartegenover staat wel dat dit soort evoluties altijd vrij traag doorsijpelen dus mag men ook niet verwachten dat dit in één keer ook wordt doorgevoerd naar álle artikels die De Standaard op zijn site plaatst: hiervoor is een overgang nodig waarbij o.a. de gebruiker zijn gewoontes aanpast, de redactie hun gebruiken aanpast om ook retroactief te werk te gaan (ik negeer omwille van het vermijden van onnodige complexiteit de noodzaak om ook aan heel wat moderatie te doen). Daarenboven wordt er naast de voorpagina van de website ook in de papieren editie gebruik gemaakt van de teksten van de TV-blog: het gaat hier dus niet zomaar om een klein onbelangrijk tweederangsmedium.
Vervolgens is de gemaakte fout – een kleine vertalingfout zonder grote repercussies – niet echt wereldschokkend. Deze eenvoudige fout moet echter als voorbeeld worden gezien van hopelijk nog veel meer artikels waarbij lezers bepaalde toevoegingen of correcties kunnen plaatsen op fouten die wél belangrijk zijn.