Debatavond “Blogging en journalistiek”

CC JPhilipson

Vorige week was er in het Internationaal Perscentrum Vlaanderen in Antwerpen een laatste debatavond in een reeks rond actuele aspecten van de journalistiek. Aan het woord waren Luc Van Braekel, Jaki Louage en Bram Souffreau.

Luc Van Braekel geeft op zijn blog lvb.net zijn visie op de actualiteit en gaat hiervoor ook vaak actief op zoek naar informatie. Hij is een tegenstander van de manier waarop beroepsjournalisten voordelen krijgen ten opzichte van gewone journalisten. Zijn blog houdt hij bij omwille van de “onweerstaanbare drang om te schrijven”.

Bram Souffreau blogt ook (kapingamarangi.be) maar doet dit eerder om een online dagboek van interessante links en content bij te houden. Hij werkt voor Concentra en is daar webredacteur. Qua signatuur zou je hem in dit geval kunnen omschrijven als de blog-criticus want hij ziet bloggers geen journalistieke taak uitvoeren en dus ook geen gevaar voor de journalistiek.

Jaki Louwage modereerde het debat en probeerde aan de hand van enkele stellingen de pro’s/contra’s en de verschillende meningen rond dit thema uit te doeken te doen. Hij is business manager bij nieuws.be, een nieuws-aggregatie site genre Google News.

Het aanwezige publiek bestond vooral uit een oudere generatie journalisten die geïnteresseerd waren in het blogging-fenomeen. Voor digital immigrants bleek dit een heel abstract en onmetelijk begrip te zijn. “Hoe ga je in godsnaam al die duizenden blogs dier er elke dag bijkomen in de hand houden?!” was één van de opmerkingen die goed typeert hoe deze generatie het fenomeen bekijkt. En misschien ook wel terecht. Er zijn er alleszins die er ook zo over denken en de oplossing zoeken in repressie (denken we dan bvb. aan de nieuwe blog-wetgeving in Italië).

Luc Van Braekel is absoluut gekant tegen zelfregulerende codes of andere vormen van zelfregulering (cf. Raad vd Journalistiek). Volgens hem bevat de Belgische wetgeving voldoende bescherming om misbruiken te vermijden.

«Ik geloof niet in structuren, organen of charters. Ik geloof in een Darwinisme.» Luc Van Braekel

Hij gelooft echter wel in een systeem van automatische zelfregulering bij bloggers omdat slechte of foutieve content uiteindelijk ervoor zorgt dat je geen bezoekers meer krijgt en dus ook “onschadelijk” bent. Hij en Bram zagen echter wel een probleem wat betreft anonimiteit. Een blog heeft niet zoiets als een V.U. en men kan via allerlei U-turn-procedures (bijna) volledig anoniem bloggen.

Met andere woorden een survival of the fittest bij de bloggers als antwoord op de vraag hoe het kaf van het koren moet worden gescheiden. Souffreau zou eerder de blogs in kwestie elk afzonderlijk gaan onderzoeken en beoordelen op de geplaatste content. Een nobel plan…

Volgens Souffreau zijn bloggers niet per se journalisten. “Een beroepsjournalist moet toch een bepaalde achtergrond hebben, bepaalde zaken (ethiek, pv) kennen. Een journalist moet toch ook meer journalistieke feeling hebben dan gewoon een blogger die snel op blogger.com een blog heeft aangemaakt.” Hij haalt ook aan dat ze bij Concentra ook telkens een duidelijk onderscheid bewaren tussen een inbreng van een blogger of die van een journalist.
Daartegenover kwam Van Braekel met de stelling dat “binnen 50 à 100 jaar het begrip beroepsjournalist zal verdwijnen.” Er zullen volgens hem wel nog steeds eindredacteurs, fotografen enz. zijn maar de fundamentele rol van journalisten als nieuwsverslaggevers zal langzaamaan worden overgenomen door burgers of in dit geval bloggers.